André Téchiné, francuski reżyser, scenarzysta i krytyk, urodził się 13 marca 1943 roku w Valence (Francja). Od czasów młodości był zafascynowany filmem i literaturą. Kiedy po maturze, jako 19-latek przybył do Paryża z prowincjonalnego miasteczka w południowej Francji sądził, że nie jest w stanie dostać się do szkoły filmowej. Na Sorbonie studiował filozofię, ale kusiło go kino.
Bardzo szybko zaczął współpracować z prestiżowym pismem "Cahiers du Cinema". Pisał między innymi o wczesnych obrazach
Miloša Formana i
Jerzego Skolimowskiego. Pełnił rolę asystenta
Jacquesa Rivette'a, kiedy ten był operatorem filmowym. Debiutował w 1969 roku dramatem "
Paulina odchodzi". Kontynuował przygodę z kinem realizując w 1975 "
Wspomnienia z Francji". Równolegle pisał scenariusze dla innych twórców, m.in. do filmu "
Aloïse", wyreżyserowanego przez
Liliane de Kermadec i przygotowywał inscenizacje teatralne.
Po raz pierwszy zwrócił na siebie większą uwagę kryminałem "
Barok" z
Gérardem Depardieu i
Isabelle Adjani w rolach głównych. Gdy w 1977 pojawiły się pierwsze recenzje mówiące o stylu Téchiné, na samym reżyserze nie zrobiły one wrażenia. Rok później zrealizował bardzo konwencjonalną, kostiumową historię - "
Siostry Brontë", stawiając przede wszystkim na kreacje aktorskie trzech gwiazd kina francuskiego -
Isabelle Huppert,
Marie-France Pisier i
Isabelle Adjani.
Od obrazu "
Hotel Ameryka", Téchiné w swoich dziełach stawiał coraz większy nacisk na aktorską improwizację i wspólne "dojrzewanie" historii na planie filmowym. Ta produkcja, to było również pierwsze spotkanie twórcy z
Catherine Deneuve. W 1985 roku otrzymał nagrodę dla najlepszego reżysera na Festiwalu w Cannes, za film "
Spotkanie".
Na początku lat 90. wyreżyserował "
Nie całuję" z
Manuelem Blankiem i psychologiczną "
Moją ulubioną porę roku" z duetem
Deneuve&
Auteuil. W 1994 roku na ekranach kin pojawił się obraz "
Dzikie trzciny", uznany przez krytyków najlepszym filmem Festiwalu Kina Francuskiego w Warszawie w 1995. Późniejsze tytuły w dorobku Téchiné to m.in. "
Złodzieje", "
Alice i Martin", "
Zabłąkani", czy "
Dziewczyna z pociągu ". W 2016 roku do kin trafił film "
Mając 17 lat", który otrzymał nominację do nagrody Złotego Niedźwiedzia w konkursie głównym Festiwalu Berlinale.
Téchiné zawsze zafascynowany był ekshibicjonizmem psychicznym bohaterów
Ingmara Bergmana. Sam od lat próbuje uprawiać kino psychologiczne podobnego typu. Kino realizmu tła i powikłanych sytuacji wewnętrznych. Dla pełniejszego obrazu ludzkich uczuć zawsze stara się w swoich postaciach sięgać głęboko, w obszar skrywanych lęków, fobii, marzeń - które są częścią każdego z nas. Częścią przeklętą, którą tylko do pewnego stopnia jesteśmy w stanie oswoić.